trojaczki

trojaczki (język polski)

trojaczki (1.1)

„krakowskie trojaczki” (1.3) – podręcznik akademicki do historii średniowiecza

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) troje dzieci urodzonych podczas tego samego porodu

(1.2) zdrobn. od: trojaki

(1.3) środ. podręcznik napisany przez trzech autorów

odmiana:

(1.1-2) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	trojaczki
dopełniacz	trojaczków
celownik	trojaczkom
biernik	trojaczki
narzędnik	trojaczkami
miejscownik	trojaczkach
wołacz	trojaczki

przykłady:

(1.3) Podręcznik, odkąd się ukazał na rynku, zastąpił studentom historii „krakowskie trojaczki”, ponieważ był od nich lepszy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trojaki nmos, trója ż, trójca ż, trójnik m, trójniak m, trójkąt m, trojaczek m

czas. potroić

przym. trojaczy, potrójny, trojaki, trojaki, trzeci

licz. trzy

tem. słow. trzecio-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: dwojaczki • czworaczki • pięcioraczki

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) trojčata n
• esperanto: (1.1) trinaskitoj

źródła: