trenić

trenić (język polski)

wymowa:: ^{[uwaga 1]} IPA: [ˈtrɛ̃ɲiʨ̑], AS: [trẽńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) st.pol. żałośnie zawodzić, narzekać^[1]

odmiana:: (1.1)^{[uwaga 1]} treni|ć koniugacja VIa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. tren m, daw. trena ż, daw. trenodja ż, st.pol. trenienie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

↑ ^1,0 ^1,1 jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:

źródła:

↑ Hasło „trenić” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 107.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=trenić&oldid=7920646”