trefić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtrɛfʲiʨ̑], AS[trefʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) daw. układać włosy w loki
(1.2) czynić coś trefnym, czyli nieczystym w myśl Talmudu
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) trafić[1][2]
(1.4) gw. (Górny Śląsk) spotkać

czasownik zwrotny niedokonany trefić się

(2.1) układać sobie włosy w loki
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trefienie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trafić
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spotkać
źródła:
  1. Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.
  2. Marek Szołtysek, Ilustrowany słownik gwary śląskiej, Śląskie ABC, Rybnik 1999, ISBN 83-909286-4-7.