tragiczność

tragiczność (język polski)

wymowa:

IPA: [traˈɟit͡ʃnɔɕt͡ɕ], AS: [traǵičność], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest tragiczne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tragiczność	tragiczności
dopełniacz	tragiczności	tragiczności
celownik	tragiczności	tragicznościom
biernik	tragiczność	tragiczności
narzędnik	tragicznością	tragicznościami
miejscownik	tragiczności	tragicznościach
wołacz	tragiczności	tragiczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dramatyczność, beznadziejność

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tragedia ż, tragik m, tragiczka ż, tragizm m, tragizowanie n

czas. tragizować ndk.

przym. tragiczny

przysł. tragicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) tragickosť ż
• słoweński: (1.1) tragičnost ż
• ukraiński: (1.1) трагічність ż

źródła: