tradycyjność
tradycyjność (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co tradycyjne; cecha tych, którzy są tradycyjni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tradycyjność tradycyjności dopełniacz tradycyjności tradycyjności celownik tradycyjności tradycyjnościom biernik tradycyjność tradycyjności narzędnik tradycyjnością tradycyjnościami miejscownik tradycyjności tradycyjnościach wołacz tradycyjności tradycyjności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) tradycyjność + D.
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tradycja ż, tradycjonalizm m, tradycjonalista m, tradycjonalistka ż
- przym. tradycyjny
- przysł. tradycyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. tradycyjny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) традыцыйнасць ż
- bułgarski: (1.1) традиционност ż
- rosyjski: (1.1) традиционность ż
- ukraiński: (1.1) традиційність ż
- źródła:
- ↑ Hasło „tradycyjność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.