towarzysz broni (język polski) edytuj

 
towarzysze broni (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. osoba, która wspólnie z kimś walczy lub walczyła
odmiana:
(1.1) związek rządu,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. spółwojennik, wspólnik oręża, komiliton
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: