timing

timing (język polski)

wymowa:

‹tajming›, IPA: [ˈtajmʲĩŋk], AS: [tai ̯mʹĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wybór precyzyjnego momentu do rozpoczęcia i wykonania jakiegoś działania z maksymalnym efektem

(1.2) muz. precyzyjne trzymanie się tempa utworu, zwłaszcza w wokalistyce

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	timing
dopełniacz	timingu
celownik	timingowi
biernik	timing
narzędnik	timingiem
miejscownik	timingu
wołacz	timingu

przykłady:

(1.1) By być dobrym tenisistą, musisz mieć dobry timing.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) refleks, wyczucie czasu, zgranie w czasie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. timing

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

timing (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) timing

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów czasu teraźniejszego (present participle) czasownika to time

odmiana:

przykłady:

(1.1) To be a good tennis player, you have to have good timing. → By być dobrym tenisistą, musisz mieć dobry timing.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. timeless, timely

przyim. times

rzecz. timer, time

przysł. timely

czas. time

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: