teść (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[tɛɕʨ̑], AS[teść] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. ojciec żony
(1.2) ojciec żony lub męża

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) reg. teściowa[1]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) […] tak dawniej jak i dzisiaj u ludu, który tej nazwy w wielu stronach używa, świekier, świokier, świekra, świokra, świekrucha oznacza tylko rodziców męża, a teść i teściarodziców żony[2].
(1.2) Mieszkał z teściem.
(1.2) Teść wpadał czasem na obiad.
(1.2) Teść Anny był świetnym arystokratą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) st.pol. cieść
antonimy:
(1.1-2) zięć
hiperonimy:
(1.1-2) powinowaty
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. teściostwo n, teściówka ż
zdrobn. teściunio m
forma żeńska teściowa ż, teścina ż, teściunia ż
przym. teściowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) pol. cieść: w wyniku przejścia w wymowie form deklinacyjnych ćciatścia, ćciutściu itd., powstał M. teść[3]
uwagi:
(1.1) por. świekier
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 54.
  2. Z. Gloger: Encyklopedia staropolska.
  3.   Hasło „teść” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.