wymowa:
IPA: [txaˈvʲit͡sa], AS: [tχavʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. narząd układu oddechowego, sprężysta cewa stanowiąca przedłużenie krtani i zapewniająca dopływ powietrza do płuc; zob. też tchawica w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tchawka ż, tchnienie n
czas. tchnąć
przym. tchawicowy, tchawiczny, tchawkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
Rzeczownik z przyrostkiem -awica od tematu czasownika tchnąć, kontynuującego prasł. *dъchnǫti → ‘wydawać tchnienie, dmuchać, wiać, chuchać; zionąć czymś, wydzielać woń’ i pozostającego w etymologicznym związku z czasownikiem dychać (< prasł. *dychati → ‘dąć, wiać, dmuchać (o wietrze); oddychać szybko, ciężko)’; dziś zwykle w formacjach przedrostkowych[1].
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tchawica” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. tchawica
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: