taraban (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[taˈrabãn], AS[tarabãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. muz. wojsk. walcowaty bęben używany przez wojsko; zob. też taraban w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zaś co pewien czas maszerowały przez Rynek bojowe kolumny wojsk, wychodzących w pole przy grzmiącej muzyce trąb, piszczałek, suchym warkocie tarabanów i wrzasku pauprów i pospólstwa, wieszającego się po bokach.[1]
(1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tarabanik mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
tur.
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. W. Reymont: Rok 1794
  2. J. Wybicki: Mazurek Dąbrowskiego

taraban (język hiszpański) edytuj

wymowa:
IPA[ta.ˈɾa.βan]
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lm (ellos/as, ustedes) czasu przeszłego prostego (pretérito imperfecto) trybu oznajmującego (indicativo) od tarar
(1.2) (Ameryka, Kanary i zach. Andaluzja) 2. os. lm (ustedes) czasu przeszłego prostego (pretérito imperfecto) trybu oznajmującego (indicativo) od tarar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: