Wikisłownik

tainic

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) tajemniczy, zagadkowy[1]
(1.2) tajny, tajemny[1][2]
(1.3) utajony, ukryty[1]
(1.4) skryty[1]
odmiana:
(1.1-4) lp m tainic, ż tainică; lm m tainici, ż tainice
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. taină ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. таинъ (tainŭ)[2] → tajny, ukryty[3] lub od rum. taină[2]
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 271.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „таинъ” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 686.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tainic&oldid=8069750”