tabun

tabun (język polski)

tabun (1.1)

tabun (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈtabũn], AS: [tabũn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liczne stado koni lub bydła, zwłaszcza w stepie

(1.2) przen. pejor. hałaśliwa grupa ludzi, zwłaszcza gdy biegnie

(1.3) łow. duże stado dzikich gęsi lub dropi

(1.4) daw. koń stepowy

(1.5) nazwa handlowa dimetylamidocyjanidofosforanu etylu, gazu bojowego; zob. też tabun w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.5) gelan, trylon-83, gaz GA, dimetylamidocyjanidofosforan etylu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tabunowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-4) ukr. ← tur. tabun (= trzoda)

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) табун m

źródła: