tańcownik

tańcownik (język polski)

tańcownicy (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba, która potrafi tańczyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tańcownik	tańcownicy
dopełniacz	tańcownika	tańcowników
celownik	tańcownikowi	tańcownikom
biernik	tańcownika	tańcowników
narzędnik	tańcownikiem	tańcownikami
miejscownik	tańcowniku	tańcownikach
wołacz	tańcowniku	tańcownicy
depr. M. i W. lm: (te) tańcowniki

przykłady:

(1.1) W miarę też jak tańcownicy rozgrzewali się i podniecali, ruchy ich stawały się coraz zapamiętalsze, a nakoniec zaczęli uderzać się wzajemnie głowami z siłą, od której czaszki europejskie pękłyby jak łupiny orzechów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tancerz; przest. tanecznik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. taniec mrz, tańcowanie n

forma żeńska tańcownica ż

czas. tańcować ndk.

przym. taneczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. taniec

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tancerz

źródła: