tȧjvuł (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
tȧjwułtouwułtojfuł
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. diabeł[1]
odmiana:
(1.1) lp tȧjvuł; lm tȧjvułn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tȧjvł̥
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. tiuvel, tievel, tîvel < śwn. tiufal. por. górnosaksoński Teiw(e)l, niem. Teufel, niem. Deiwel (w Pennsylwanii), niem. Deibel, Deiwel (w Poznaniu), niderl. duivel, st.saks. diubol, dolnoniem. Düwel, Dîwel, ang. devil
uwagi:
zob. touvuł
źródła:
  1.   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 443.