wymowa:
IPA[ˈʃurnɔ̃ɲʨ̑], ASurnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. szurać)

(1.1) przesunąć czymś z hałasem po jakiejś powierzchni
(1.2) pot. przen. zabrać coś

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) pot. uciec
odmiana:
(1.1-2) koniugacja Va
(2.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Jacek szurnął butami przy wejściu.
(1.2) Jacek bez ceregieli szurnął sobie jabłko ze straganu.
(2.1) Beacie wczoraj szurnął kot przez niedomknięte drzwi.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) uciec, pierzchnąć, zrejterować; eufem. wycofać się na z góry upatrzone pozycje; pot. zwiać, prysnąć, czmychnąć, smyrgnąć, dać dyla, dać drapaka, dać nogę, wziąć nogi za pas, pokazać pięty, pokazać plecy; posp. spieprzyć; reg. pozn. ućknąć; st.pol. dernąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szuranie n, szurnięcie n
czas. szurać ndk.
przym. szurnięty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: szurać
źródła: