sztućce
sztućce (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik sztućce dopełniacz sztućców celownik sztućcom biernik sztućce narzędnik sztućcami miejscownik sztućcach wołacz sztućce
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) srebrne / plastikowe sztućce
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cutlery
- duński: (1.1) bestik n
- francuski: (1.1) couverts m lm
- hiszpański: (1.1) cubiertos m lm, cubertería ż
- jidysz: (1.1) גאָפּל־לעפֿל lm (gopl-lefl)
- kataloński: (1.1) coberts m lm
- niemiecki: (1.1) Besteck n
- rosyjski: (1.1) столовые приборы lm
- szwedzki: (1.1) bestick n
- źródła: