szlifibruk (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ʃlʲiˈfʲibruk], AS[šlʹifʹibruk], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. próżniak, ten, który wałęsa się po bruku, nic nie robiąc[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mówisz czysto po warszawsku! Słowo w słowo jak ten szlifibruk w okularach, który mię przed kilku dniami chciał gwałtem ubezpieczyć na życie.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. szlifować + bruk, gdyż taka osoba jedynie wałęsa się po bruku, gładząc go stopami, szlifując go[1]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: próżniak
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „szlifibruk” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 635.
  2. Adolf Dygasiński: As