szlachciura
szlachciura (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szlachciura szlachciury dopełniacz szlachciury szlachciurów celownik szlachciurze szlachciurom biernik szlachciurę szlachciury / szlachciurów[1] narzędnik szlachciurą szlachciurami miejscownik szlachciurze szlachciurach wołacz szlachciuro szlachciury ndepr. M. i W. lm: (ci) szlachciurowie[2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) szlachetka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szlachta ż, szlachcic m, szlachetka ż, szlachcianka ż, szlachectwo n, szlacheckość ż
- przym. szlachecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „szlachciura” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 754.
- ↑
Hasło „szlachciura” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
