szeryf (język polski) edytuj

 
litery z zaznaczonymi na czerwono szeryfami (2.1)
wymowa:
IPA[ˈʃɛrɨf], ASeryf]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) w Anglii: urzędnik w hrabstwie należącym do króla, pełniący funkcję administratora; zob. też szeryf w Wikipedii
(1.2) w USA: policjant lub urzędnik nadzorujący aparat policyjny na terenie hrabstwa; zob. też szeryf w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) druk. w niektórych krojach pisma: zakończenie linii znaku, przeznaczone głównie do dekoracji; zob. też szeryf (typografia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Szeryf wyznaczył nagrodę za leśnego rozbójnika.
(1.2) Szeryf zastrzelił koniokrada.
(2.1) Szeryfy w literach ułatwiają czytanie tekstu drukowanego, gdyż tworzą jakby linię utrzymującą wzrok na wierszu.
składnia:
kolokacje:
(1.2) szeryf federalnyzastępca szeryfa
(2.1) szeryf symetryczny / asymetryczny • szeryf belkowy / klinowy / kreskowy
synonimy:
(1.2) policjant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2) przym. szeryfowy
(2.1) przym. szeryfowy, bezszeryfowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) ang. sheriff
(2.1) franc. serif
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „szeryf” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „szeryf” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.