szczypiorek (język polski) edytuj

 
szczypiorek (1.2)
wymowa:
IPA[ʃʧ̑ɨˈpʲjɔrɛk], AS[ščypʹi ̯orek], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: szczypior
(1.2) bot. ogrod. gatunek rośliny z rodziny czosnkowatych; zob. też szczypiorek w Wikipedii
(1.3) spoż. kulin. zielona część cebuli lub szczypiorku (1.2)
odmiana:
(1.1-3) [1]
przykłady:
(1.1) Wróżono z kwiatów rumianku, cząbru, dzikiego bzu, a nawet szczypiorku[2].
(1.2) W swoim ogródku zasiałem cebulę, marchewkę i szczypiorek.
składnia:
kolokacje:
(1.2) uprawa szczypiorku
(1.3) siekany / świeży / posiekany szczypiorek • jajecznica / jogurt / kanapka / omlet / twaróg / sałatka ze szczypiorkiem • posypać szczypiorkiem • szczypiorek ze śmietaną
synonimy:
(1.3) gw. (Górny Śląsk) sznitloch, sznitlok
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) roślina warzywna[3]
(1.3) warzywo[3]
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczypior m
przym. szczypiorkowy
związki frazeologiczne:
zielony jak szczypiorek na wiosnę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: szczypior
źródła:
  1.   Hasło „szczypiorek” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Leszek Matela: Tajemnice Słowian. Poznaj sekrety słowiańskich przodków, 2005, s. 73
  3. 3,0 3,1 Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 171.