szczodrość (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. cecha tego, co szczodre; cecha tych, którzy szczodrzy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ludzie opowiadali o nim dziwy, wysławiali jego szczodrość i wspaniałość, twierdzili, że w jego domu wieczne święto panuje i że każdy kto się tam zjawi w obiadowej porze, ugoszczony zostanie[1].
składnia:
(1.1) szczodrość + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) hojność, szczodrobliwość; daw. szczodrota
antonimy:
(1.1) skąpstwo, chytrość, sknerstwo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczodrok mos/mrz, szczodrobliwość ż, szczodrota ż, szczodrak m, szczodrzeniec m
przym. szczodry, szczodrobliwy, szczodraczy
przysł. szczodrze, szczodrobliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. szczodry + -ość
uwagi:
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[3], Uniwersalny słownik języka polskiego[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Giovanni Boccaccio, Poskromienie skąpca (tłum. Edward Boyé, wyd. 1930)
  2.   Hasło „szczodrość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Hasło „szczodrość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.