szczerzyć (język polski) edytuj

 
leopard szczerzy (1.1) kły
 
mężczyzna się szczerzy (2.1)
wymowa:
IPA[ˈʃʧ̑ɛʒɨʨ̑], AS[ščežyć]
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) o zwierzęciu: grożąc, pokazywać zęby, kły
(1.2) o człowieku: w uśmiechu lub złości pokazywać zęby

czasownik zwrotny niedokonany szczerzyć się

(2.1) iron. uśmiechać się, zwłaszcza zalotnie, nieszczerze lub sztucznie
(2.2) sterczeć, być widocznym, ostro się rysować[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
(2.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.2) Przestano do siebie szczerzyć zęby, oczy wszystkich zwróciły się na widnokrąg[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczerzenie n
związki frazeologiczne:
szczerzyć zęby
etymologia:
prasł. *ščeritiodsłaniać zęby[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „szczerzyć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Emil Zola, Feta w Coqueville (tłum. Zygmunt Niedźwiecki)
  3.   Hasło „szczerzyć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.