szczaw (język polski) edytuj

 
szczaw (1.1)
wymowa:
IPA[ʃʧ̑af], AS[ščaf], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. ogrod. roślina z rodzaju Rumex L.[1]; zob. też szczaw w Wikipedii
(1.2) kulin. spoż. liść lub liść z łodygą szczawiu ogrodowego lub szczawiu zwyczajnego
(1.3) pot. kulin. zupa szczawiowa[2][3]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. lekcew. młody, niedoświadczony człowiek

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: szczawa
odmiana:
(1.1-3)
(3.1) zob. szczawa
przykłady:
(1.1) Na naszych łąkach rośnie kilka gatunków szczawiu botanicznego.
(1.2) Muszę kupić dwa pęczki szczawiu na zupę.
(3.1) Okoliczne góry miejscem występowania szczaw siarczkowych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) szczaw rośnie / pleni się / wyrasta / kwitniegatunek / odmiana szczawiu • liść / łodyga / korzeń / kwiatostan / kępa szczawiu • zrywać / wykopywać / sadzić / siać szczaw
(1.2) dorodny / kwaśny / młody szczaw • garść / pęczek / słoik szczawiu • kroić / kupować / płukać / siekać / mielić / jeść / ugotować / pasteryzować / zapasteryzować szczaw • dodać szczawiu • zupa / chłodnik / sos / sałatka ze szczawiu • szczaw duszony / gotowany / marynowany / na surowo
(2.1) durny / głupi / naiwny szczaw
synonimy:
(1.1) reg. (Kraków) tatarskie ziele[4]; lud. kapuśnica[5], scow[5], zajęcza kapusta[5]; reg. śl. babskie jscochy, szczow
(1.2) dziadowska kapusta; reg. śl. babskie jscochy, szczow
(2.1) małolat, szczeniak, wulg. gnojek, gówniarz
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) roślina warzywna[6]
(1.2) jarzyna, warzywo[6]
hiponimy:
(1.1) kobyli szczaw / koński szczaw / szczaw kędzierzawyszczaw alpejskiszczaw cienkolistnyszczaw błotnyszczaw domowyszczaw gajowyszczaw górskiszczaw karpackiszczaw lancetowatyszczaw lyoński[6]szczaw nadmorskiszczaw obrosłoowocowyszczaw ogrodowyszczaw omszonyszczaw polnyszczaw rozpierzchłyszczaw różnolistnyszczaw skupionyszczaw tarczolistnyszczaw tępolistnyszczaw trójkątnodziałkowyszczaw ukraińskiszczaw wąskolistnyszczaw wielki belwilski[6]szczaw wodnyszczaw zwyczajny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczawiówka ż, szczawiowa ż, szczawian m, szczawa ż, szczawikowiec m, szczawiomocz m, szczawnica ż, szczyna ż, szczanie n, naszczanie n, wyszczanie n, oszczanie n, obszczanie n, szczacz m
zdrobn. szczawik m, szczawiczek m
czas. szczać ndk., naszczać dk., wyszczać dk., oszczać dk., obszczać dk.
przym. szczawiowy, szczawiowaty
związki frazeologiczne:
na szczawzajęczy szczaw
etymologia:
prasł. *sьčavъ(jь) → 'wydzielający z siebie ciecz, sok' > 'roślina wydzielająca sok; szczaw', urzeczownikowiony (za pomocą przyrostka *-jь) pierwotny przymiotnik *sьčavъ[7]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Rumex” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2.   Hasło „szczaw” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Hasło „szczaw” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. III, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978–1981, ISBN 83-01-00281-6, s. 397.
  4. Piotr Köhler, Zielnik Seweryna Udzieli – dokumentacja pracy „Rośliny w wierzeniach ludu krakowskiego”, „Lud”, t. 80, 1996, s. 184.
  5. 5,0 5,1 5,2 Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 105.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Zofia Dobrakowska-Kopecka, Kazimiera Pyszkowska, Warzywa z mojego ogródka, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1987, s. 171.
  7.   Hasło „szczaw” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.