szaniec

szaniec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʃãɲɛt͡s], AS: [šãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. ziemna fortyfikacja polowa składająca się z wału i rowu; zob. też szaniec w Wikipedii

(1.2) przen. coś będącego osłoną lub oparciem dla kogoś lub czegoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szaniec	szańce
dopełniacz	szańca	szańców
celownik	szańcowi	szańcom
biernik	szaniec	szańce
narzędnik	szańcem	szańcami
miejscownik	szańcu	szańcach
wołacz	szańcu	szańce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) oparcie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. szańcowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Schanze

źródłosłów dla białor. шанец

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) шанец m
• bułgarski: (1.1) шанец m
• niemiecki: (1.1) Schanze ż
• rosyjski: (1.1) шанец m
• ukraiński: (1.1) шанець m

źródła: