szaman (język polski) edytuj

 
szaman (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʃãmãn], ASãmãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. wśród niektórych ludów azjatyckich, np. u Eskimosów i Indian, człowiek uważany za pośrednika między duchami, bóstwami, demonami a ludźmi, osoba o nadprzyrodzonej mocy, czarodziej i znachor pierwotnej religii szamanizmu; zob. też szaman w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) (…) w momencie ograniczenia lub wyeliminowania tradycyjnych działań miejscowych uzdrowicieli i szamanów i wprowadzenia na ich miejsce klasycznej medycyny zachodniej, stan zdrowotny ludności uległ pogorszeniu. Poprawę przyniosło dopiero połączenie obydwu podejść medycznych: nowoczesnego i tradycyjnego.[1]
(1.1) Czcigodny Oya wysłuchał nas! Niech będzie błogosławiona siostra, która zaniosła nasze prośby przed jego oblicze! Faustino, szaman voodoo, wypowiada te słowa stojąc po kostki w błocie, w strugach tropikalnego deszczu.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szamanizm m
forma żeńska szamanka ż
czas. pot. szamanić
przym. szamański, szamanistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
ewenk. шаман (šamán) < sanskr. श्रमण (śramaṇa) < sanskr. श्रम (śrama)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Katarzyna Górak-Sosnowska, Małgorzata Grącik-Zajaczkowski, Aleksander Kobyłka, Agnieszka Rybaczyk, Urszula Markowska-Manista, W stronę rozwoju. Drogi Azji i Afryki, str. 59.
  2. CKM, nr 5, Warszawa, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Hasło „szaman” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych.