syrenka (język polski) edytuj

 
warszawska syrenka (1.1)
 
syrenka (1.3)
wymowa:
IPA[sɨˈrɛ̃nka], AS[syrnka], zjawiska fonetyczne: nazal.-nk- 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: syrena
(1.2) mała syrena
(1.3) pot. mot. pieszczotliwie o samochodzie marki Syrena
(1.4) gw. (Warszawa) prostytutka[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. syrena ż, Syrena ż
przym. syreni, syrenkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) pol. syrena + -ka
(1.4) od pomnika warszawskiej Syrenki[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: syrena
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: prostytutka
źródła:
  1. 1,0 1,1 Anna Dobrowolska, Problem, którego miało nie być. Język milicyjnych dokumentów poświęconych prostytucji w latach 1956–1969, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” XV/2017, s. 232.