Wikisłownik

syndrom sztokholmski

syndrom sztokholmski (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ˈsɨ̃ndrɔ̃m ʃtɔkˈxɔlm̥sʲci], AS: [sỹndrõm štokχolm̦sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.
​?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) stan psychiczny, który pojawia się u ofiar porwania lub u zakładników, przejawiający się odczuwaniem sympatii i solidarności z osobami je przetrzymującymi; zob. też syndrom sztokholmski w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody;
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksyndrom sztokholmskisyndromy sztokholmskie
dopełniaczsyndromu sztokholmskiegosyndromów sztokholmskich
celowniksyndromowi sztokholmskiemusyndromowi sztokholmskiemu
bierniksyndrom sztokholmskisyndromy sztokholmskie
narzędniksyndromem sztokholmskimsyndromami sztokholmskimi
miejscowniksyndromie sztokholmskimsyndromach sztokholmskich
wołaczsyndromie sztokholmskisyndromy sztokholmskie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=syndrom_sztokholmski&oldid=8321713”