syn marnotrawny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈsɨ̃n ˌmarnɔˈtravnɨ], AS[sn marnotravny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przen. ktoś, kto zawinił lub zbłądził, ale w końcu się opamiętał[1]; zob. też przypowieść o synu marnotrawnym w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) powrót syna marnotrawnego • przypowieść o synu marnotrawnym
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
z Biblii: Ewangelia wg św. Łukasza 15, 11-32
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 211.