syf

syf (język polski)

syf (1.1)

wymowa:

IPA: [sɨf], AS: [syf] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. posp. brak ładu i porządku

(1.2) pot. posp. rzecz lub zjawisko oceniane skrajnie negatywnie

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) pot. posp. syfilis

(2.2) pot. posp. wykwit skórny, zwykle na twarzy

(2.3) uczn. szkoła

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp rozk. od: syfić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	syf
dopełniacz	syfu
celownik	syfowi
biernik	syf
narzędnik	syfem
miejscownik	syfie
wołacz	syfie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	syf
dopełniacz	syfa
celownik	syfowi
biernik	syfa
narzędnik	syfem
miejscownik	syfie
wołacz	syfie

(2.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	syf	syfy
dopełniacz	syfa	syfów
celownik	syfowi	syfom
biernik	syfa	syfy
narzędnik	syfem	syfami
miejscownik	syfie	syfach
wołacz	syfie	syfy

przykłady:

(1.1) Weź uprzątnij ten syf w pokoju!

(1.1) Ale syf, chodźmy stąd lepiej.

(1.2) Mówię wam, narkotyki nie są warte waszego życia, nie bierzcie tego syfu!

(2.1) A mówiłem mu, że jak się będzie szlajał ciągle po burdelach, to syfa w końcu złapie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) robić syf

(2.1) złapać syfa

synonimy:

(1.1) bajzel, bałagan, burdel, gnojowisko, gnój, pobojowisko, śmietnisko

(2.1) pot. posp. franca; neutr. kiła, syfilis, lues

antonimy:

(1.1) zob. porządek

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zasyfianie n, syfilis mrz, syfiarz m

zdrobn. syfek m

przym. syfiasty

przysł. syfiasto

czas. syfić, zasyfić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) jumble, tumble
• niemiecki: (1.1) Wirrwarr m

źródła: