swołocz (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) posp. pogard. ktoś podły, zasługujący na pogardę
(1.2) reg. białost. łobuz, drań[1]
(1.3) posp. pogard. zbiorowo o ludziach budzących odrazę swoim zachowaniem lub wyglądem[2]
odmiana:
(1.1-2)
(1.3) blm;
przykłady:
(1.3) Uskarżał się na mgłę wokół Orly, która zmusiła go do podróżowania w towarzystwie różnego tałatajstwa i zuchwałej swołoczy.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bydlę, gad, gnida, łajdak, łachudra, łotr, kanalia, menda, padalec, plugawiec, skurczybyk, sobaka, szubrawiec, szuja
(1.3) bydło, hołota, hultajstwo, menelstwo, tałatajstwo / tałałajstwo, tłuszcza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. сволочь
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gwara białostocka
  2.   Hasło „swołocz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Adam Czerniawski, Narracje ormiańskie, 2003, Korpus Języka Polskiego [1]