supinum

supinum (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) gram. szwedzkie supinum (służące do tworzenia czasu teraźniejszo-przeszłego (perfekt) oraz zaprzeszłego (pluskvamperfekt)), imiesłów przeszły

odmiana:

(1.1) lp ett supinum, supinumet; lm supinum, supinumen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) verbform

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe supinumform

etymologia:

uwagi:

• Historycznie szwedzkie supinum było imiesłowem biernym czasu przeszłego (perfektparticip) rodzaju nijakiego. Następnie rozwinęło się ono w formę, nabierając (czasem) innej końcówki, którą obecnie nazywa się supinum i która służy jedynie do tworzenia czasów przeszłych: teraźniejszo-przeszłego (perfekt) i zaprzeszłego (pluskvamperfekt), nie mając samoistnego znaczenia. We wszystkich innych językach germańskich do tego celu służy imiesłów bierny czasu przeszłego.
• por. perfektparticip

źródła: