superata

superata (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hand. nadwyżka towaru lub pieniędzy stwierdzona na podstawie porównania stanu faktycznego i stanu wynikającego z ewidencji

(1.2) ekon. nadwyżka pieniędzy w stosunku do bilansu zysków i strat, jaki był przewidywany

(1.3) daw. nadmierna liczba lub ilość czegokolwiek lub kogokolwiek

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	superata	superaty
dopełniacz	superaty	superat
celownik	superacie	superatom
biernik	superatę	superaty
narzędnik	superatą	superatami
miejscownik	superacie	superatach
wołacz	superato	superaty

przykłady:

(1.1) I – paradoksalnie – lepiej mieć manko niż superatę. Pierwsze można zwrócić z własnych pieniędzy, ale drugie oznacza, że albo oszukuje się klientów, albo – nie daj Boże – wprowadza do sklepu i sprzedaje własny towar.

(1.2) Tylko Czechy miały lekką superatę w budżecie, tzn. odrobinę większe wpływy niż wydatki.

(1.3) […] Rzewuskiego późne wieki wspomną jak dopust Boży, kiedy w superacie po tych wielmożach pozostają w kraju obce hordy, sprowadzone przez nich, wspaniałomyślna protekcja imperatorowej i król pruski gospodarzący w Wielkopolsce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) nadmiar

antonimy:

(1.1) manko

hiperonimy:

(1.1) nadmiar

(1.2) nadwyżka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. superātus (→ przewyższony) < łac. superāre (→ przewyższać, być w nadmiarze)

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: