substytucja

substytucja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsupstɨˈtuʦ̑ʲja], AS: [supstytucʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zastąpienie jednych rzeczy, pojęć, usług itp. innymi

(1.2) wzajemna zastępowalność dóbr o podobnych właściwościach

(1.3) przeniesienie pełnomocnictwa na inną osobę

(1.4) psych. jeden z mechanizmów obronnych, polegający na zastępowaniu nieosiągalnych celów celami łatwiejszymi; zob. też substytucja (psychologia) w Wikipedii

(1.5) chem. reakcja chemiczna polegająca na wymianie jednego lub kilku atomów w cząsteczce związku chemicznego; zob. też substytucja (chemia) w Wikipedii

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	substytucja	substytucje
dopełniacz	substytucji	substytucji / przest. substytucyj
celownik	substytucji	substytucjom
biernik	substytucję	substytucje
narzędnik	substytucją	substytucjami
miejscownik	substytucji	substytucjach
wołacz	substytucjo	substytucje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.4) przeniesienie, sublimacja, kompensacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. substytucyjny

rzecz. substytut

czas. substytuować

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. substituere - podstawić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) substitution; (1.2) substitution; (1.3) substitution; (1.4) substitution; (1.5) substitution
• duński: (1.1) substitution w, erstatning w

źródła: