stupa

stupa (język szwedzki)

stupa (2.2)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) paść, upaść, runąć

(1.2) polec, paść w walce

(1.3) przen. doznawać niepowodzenia, paść (np. na egzaminie)

(1.4) przen. spełznąć na niczym, upaść (np. o zamiarze, planie)

(1.5) stromo opadać (np. o górskich zboczach)

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) rzad. wariant do stup → stromizna

(2.2) archit. rel. stupa (buddyjska budowla sakralna)

odmiana:

(1) att stupa, stupar, stupade / stöp, stupat, stupa! ; pres. part. stupande, perf. part. stupad

(2) en stupa, stupan, stupor, stuporna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) falla, falla omkull, störta, ramla

(1.2) dö, omkomma i strid

(1.3) misslyckas

(1.4) gå i stöpet, gå om intet

(1.5) slutta, luta, sänka sig brant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. stup, stupande

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe ättestupa

etymologia:

(1) szw. stup + -a → stromizna + …tworzy czasownik

uwagi:

źródła: