strzemiączko (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[sṭʃɛ̃ˈmʲjɔ̃n͇t͡ʃkɔ], AS[sṭšẽmʹi ̯õṇčko], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ą i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. pasek, taśma lub gumka u dołu spodni, zakładane pod stopę, zapobiegające podciąganiu się nogawki w górę
(1.2) anat. kosteczka słuchowa znajdujących się w uchu środkowym człowieka i ssaków; zob. też strzemiączko w Wikipedii
(1.3) ogrod. narzędzie ogrodnicze w kształcie małego strzemienia osadzonego na długim trzonku, służące do spulchniania gleby i pielenia chwastów
odmiana:
przykłady:
(1.2) Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowychmłoteczek, kowadełko i strzemiączkoprzekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.2) ucho
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. strzemię n, strzemienny mzw
przym. strzemiączkowy, strzemienny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: