strzemiączko
strzemiączko (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [sṭʃɛ̃ˈmʲjɔ̃n͇t͡ʃkɔ], AS: [sṭšẽmʹi ̯õṇčko], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ą • i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) pot. pasek, taśma lub gumka u dołu spodni, zakładane pod stopę, zapobiegające podciąganiu się nogawki w górę
- (1.2) anat. kosteczka słuchowa znajdujących się w uchu środkowym człowieka i ssaków; zob. też strzemiączko w Wikipedii
- (1.3) ogrod. narzędzie ogrodnicze w kształcie małego strzemienia osadzonego na długim trzonku, służące do spulchniania gleby i pielenia chwastów
- przykłady:
- (1.2) Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowych – młoteczek, kowadełko i strzemiączko – przekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.2) ucho
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strzemię n, strzemienny mzw
- przym. strzemiączkowy, strzemienny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.2) estribu
- duński: (1.2) stigbøjle w
- hiszpański: (1.1) estribo m
- łaciński: (1.1) stapes
- niemiecki: (1.2) Steigbügel m
- nowogrecki: (1.1) αναβολέας m
- rosyjski: (1.2) стремя n
- słowacki: (1.2) strmienok m
- źródła: