strzępić sobie język

strzępić sobie język (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈsṭʃɛ̃mpʲiʨ̑ ˈsɔbʲjɛ ˈjɛ̃w̃zɨk], AS[sṭšmpʹić sobʹi ̯e i ̯ũ̯zyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ę i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) pot. mówić dużo, niepotrzebnie, na próżno[1]
odmiana:
(1.1) zob. strzępić, „sobie język” nieodm., w formach zaprzeczonych - „języka”
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. strzępić język, paplać; posp. strzępić jęzor, strzępić sobie jęzor, strzępić ozór, strzępić sobie ozór, chlapać jęzorem, chlapać ozorem
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 449.