stryk (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[strɨk], AS[stryk]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. brat ojca[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) zob. stryczek
(2.2) gw. (Śląsk Cieszyński) kulin. smażony placek ziemniaczany[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) A po wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój stryk, a potem pójdę jeszcze i ja. Nie hańba ci będzie przeprosić go za winę, boś zawiniłi nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) stryj[4], stryjec[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. stryczny, stryjny
rzecz. stryjec mos
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: placek
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 126.
  2. Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
  3. Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy.
  4. 4,0 4,1 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.