strąk

strąk (język polski)

strąk (1.1)

strąki (1.1)

wymowa:

IPA: [strɔ̃ŋk], AS: [strõŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. suchy, pękający owoc charakterystyczny dla roślin z rodziny motylkowych; zob. też strąk w Wikipedii

(1.2) przen. o kosmykach pozlepianych włosów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	strąk	strąki
dopełniacz	strąka	strąków
celownik	strąkowi	strąkom
biernik	strąk	strąki
narzędnik	strąkiem	strąkami
miejscownik	strąku	strąkach
wołacz	strąku	strąki

przykłady:

(1.1-2) Zielone strąki grochu są bardzo smaczne.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strąk fasoli / grochu / bobu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) owoc

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strączkowe nmos, strączyna ż, strączyniec m

zdrobn. strączek m

przym. strączkowy, strąkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pod, hull, husk, legume
• baskijski: (1.1) lekale
• duński: (1.1) bælg w, bælgfrugt w
• francuski: (1.1) gousse ż
• niemiecki: (1.1) Schote ż
• rosyjski: (1.1) стручок m
• ukraiński: (1.1) стручок m

źródła: