stolthet

stolthet (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) duma

odmiana:

(1.1) en stolthet, stoltheten lub ei stolthet, stoltheta

przykłady:

(1.1) Hun såret min mannlige stolthet. → Ona zraniła moją męską dumę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. stolt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

stolthet (język szwedzki)

wymowa:

IPA: [˘stɔltheːt] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) duma

odmiana:

(1.1) en stolthet, stoltheten

przykłady:

(1.1) Och nu är norrmanens manliga stolthet sårad. → I teraz męska duma tego Norwega jest zraniona.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. stolt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: