stejar (język rumuński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. dąb[1][2]
odmiana:
(1.1) lp stejar; lm stejari
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
być może prasł. *stežarъ (od prasł. *stogъstóg siana)[2], por. scs. стєжєръ (stežerŭ) → podpora, słup[3], bułg. стожерsłup, dłuż. sćažortyczka do siana, maszt, głuż. sćežormaszt
uwagi:
źródła:
  1. Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. 2,0 2,1   Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 264.
  3.   Hasło „стєжєръ” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 625.