stary wuj (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈstarɨ ˈvuj], AS[stary vui ̯]
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. brat babki[1]
odmiana:
(1.1) zob. stary, wuj (związek zgody)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wujeczny dziadek, st.pol. przedwieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wuj” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 787.