starówka (język polski) edytuj

 
starówka (1.1) w Poznaniu
wymowa:
IPA[staˈrufka], AS[starufka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) turyst. zwykle najstarsza, zabytkowa część miasta; zob. też starówka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Umarł w Izraelu w roku 1988 pod ukochanymi widokami warszawskiej starówki, wiszącymi nad jego łóżkiem w telawiwskim mieszkaniu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) stare miasto
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stary mos, starość ż, starzec m, staruszek m, staruszka ż, starowina ż, starzenie n, zestarzenie n, postarzanie n, postarzenie n, starzyzna ż
czas. starzeć się ndk., postarzać ndk., postarzyć dk., zestarzeć się dk.
przym. stary, stareńki, starczy
przysł. staro, starczo
wykrz. starczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Rozenfeld: Mój ojciec.