stanowczy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[stãˈnɔfʧ̑ɨ], AS[stãnofčy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który potrafi podjąć kategoryczną decyzję, pozbawiony wahań i wątpliwości
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Masz przejmujący głos. Delikatny a zarazem stanowczy. Ładnie oddychasz, jakbyś skrywała w sobie jakąś tajemnicę[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zdecydowany, pewny, twardy, uparty, nieustępliwy, nieugięty
antonimy:
(1.1) słaby, niezdecydowany, niepewny, uległy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stanowczość ż
przysł. stanowczo
czas. stanowić, postanowić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Błaszak, Wywiad z dziewczyną z telefonicznej agencji 0-700, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.