standardowy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌstãndarˈdɔvɨ], AS[stãndardovy], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) typowy, przeciętny, mało oryginalny[1]
(1.2) zgodny z określonym standardem, normą itp.[2]
(1.3) jęz. mieszczący się w normach mowy ogólnonarodowej
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Wszyscy się ostro sprzeciwili, gdy dyrekcja ogłosiła, że za nadgodziny będzie płacona standardowa stawka.
(1.2) Standardowa płyta CD ma 12 centymetrów średnicy.
składnia:
kolokacje:
(1.3) język standardowydialekt standardowymodel standardowy
synonimy:
(1.1) banalny, rutynowy, schematyczny, skostniały, stereotypowy, szablonowy, sztampowy, tradycyjny, uporządkowany, utarty, utrwalony, zwykły
(1.2) normatywny, preskryptywny
(1.3) literacki
antonimy:
(1.3) niestandardowy, nieliteracki, wernakularny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niestandardowość ż, standaryzacja ż, standard, standardowość
przysł. standardowo
czas. standaryzować, ustandaryzować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „standardowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. SJP.pl.