sromotny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[srɔ̃ˈmɔtnɨ], AS[srõmotny], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) okrywający wstydem lub hańbą, przynoszący hańbę albo wstyd
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tysiące gapiów biegną na wzgórze, by zobaczyć, jak Krzyżacy poniosą sromotną klęską[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) sromotna porażka / klęska
synonimy:
(1.1) haniebny, niechlubny, niesławny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. srom m, sromota ż, sromotnik m, sromotnikowate nmos, sromanie n, zasromanie n, sromotność ż
przym. sromotnikowy, sromotnikowaty, sromieźliwy
przysł. sromotnie
czas. sromać ndk., zasromać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Aleksandra Dylejko, Wieczór Wybrzeża, 13/07/1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.