srokaty

srokaty (język polski)

srokaty (1.1) koń

wymowa:

IPA: [srɔˈkatɨ], AS: [srokaty]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) w czarno-białe łaty, cętki (głównie o maści konia)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	srokaty		srokata	srokate	srokaci	srokate
dopełniacz	srokatego		srokatej	srokatego	srokatych
celownik	srokatemu		srokatej	srokatemu	srokatym
biernik	srokatego	srokaty	srokatą	srokate	srokatych	srokate
narzędnik	srokatym		srokatą	srokatym	srokatymi
miejscownik	srokatym		srokatej	srokatym	srokatych
wołacz	srokaty		srokata	srokate	srokaci	srokate

przykłady:

(1.1) Był on, nie licząc gruntu, chałupy i paru krów, właścicielem srokatego konia i żony Magdy.

(1.1) (…) kole niezgorszej krowiny, którą chłop trzymał krótko na postronku, kręcił się z rykiem tęgi, srokaty byk (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. strokaty, reg. śl. strokaty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sroka ż, sroczka ż, srokacz m, srokacizna ż, srokosz mzw

przym. sroczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. sroka – ze względu na zbliżoną kolorystykę (Etymologia, czyli o pochodzeniu nazw maści)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) piebald
• białoruski: (1.1) стракаты
• kaszubski: (1.1) bestri
• ukraiński: (1.1) строкатий
• włoski: (1.1) pezzato

źródła: