spuszczać (język polski)

 
robotnik spuszcza (1.1) wiadro na dół
 
komandos spuszcza się (2.1) po linie
wymowa:
IPA[ˈspuʃʧ̑aʨ̑], AS[spuščać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) opuszczać na dół
(1.2) o cieczy lub gazie: wypuszczać
(1.3) o wodzie w toalecie: spłukiwać nią sedes
(1.4) o cenie: obniżać
(1.5) o głowie: pochylać
(1.6) o łodzi: wodować
(1.7) o psie: uwalniać ze smyczy

czasownik zwrotny spuszczać się

(2.1) opuszczać się na dół
(2.2) wulg. mieć ejakulację (o mężczyźnie)
(2.3) przest. polegać na kimś/czymś, zdawać się na kogoś; zawierzać komuś, pokładać w kimś zaufanie[1]
odmiana:
(1.1-7) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Murarz spuszcza na dół puste wiadro.
(1.2) Jasio spuścił wodę z wanny.
(1.3) Jasio spuścił wodę w łazience.
(1.4) Sprzedawca spuścił cenę o połowę.
(2.1) Ratownik spuścił się na dół po linie.
(2.2) Jacek spuścił się w łazience.
(2.3) Ach któż więcej ode mnie spuszcza się na ciebie, kochany panie Jenialkiewicz[2].
(2.3) Czy przez zapomnienie, czy też, że spuścił się na służącego, pieniądze zostawił w dorożce[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spust mrz, puścizna ż, spuścizna ż
czas. puszczać, spuścić
związki frazeologiczne:
nie spuszczać z oczuspuścić zasłonę milczeniaspuścić z tonu
(2.3) przysłowia: kto się na kogo spuszcza, ten sam siebie opuszczakto się na kogo spuści, to go Pan Bóg opuści[4]
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Spuszczać” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  2. Aleksander Fredro, Wielki człowiek do małych interesów, scena I.
  3. Stanisław Jachowicz, Jak to dobrze nauczyć się czego. W Upominek z prac Stanisława Jachowicza, Poznań 1902.
  4.   Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894.