spontaniczność

spontaniczność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌspɔ̃ntãˈɲit͡ʃnɔɕt͡ɕ], AS: [spõntãńičność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żywiołowe, odruchowe zachowanie, nieprzemyślane, nieprzygotowane, wymyślone na poczekaniu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	spontaniczność
dopełniacz	spontaniczności
celownik	spontaniczności
biernik	spontaniczność
narzędnik	spontanicznością
miejscownik	spontaniczności
wołacz	spontaniczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) spontaniczność wypowiedzi / zachowania / działania

synonimy:

(1.1) żywiołowość, odruchowość, autentyczność; młodz. spontan

antonimy:

(1.1) rozwaga, kalkulacja, przygotowanie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spontan m

przym. spontaniczny

przysł. spontanicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spontaneity
• baskijski: (1.1) espontaneotasun
• galicyjski: (1.1) espontaneidade ż
• hiszpański: (1.1) espontaneidad ż
• niemiecki: (1.1) Spontanität ż
• nowogrecki: (1.1) αυθορμητισμός m
• portugalski: (1.1) espontaneidade ż
• szwedzki: (1.1) spontanitet w

źródła: