spokojniuteńki

spokojniuteńki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌspɔkɔjɲuˈtɛ̃ɲci], AS: [spokoi ̯ńutẽńḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bardzo spokojny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	spokojniuteńki		spokojniuteńka	spokojniuteńkie	spokojniuteńcy	spokojniuteńkie
dopełniacz	spokojniuteńkiego		spokojniuteńkiej	spokojniuteńkiego	spokojniuteńkich
celownik	spokojniuteńkiemu		spokojniuteńkiej	spokojniuteńkiemu	spokojniuteńkim
biernik	spokojniuteńkiego	spokojniuteńki	spokojniuteńką	spokojniuteńkie	spokojniuteńkich	spokojniuteńkie
narzędnik	spokojniuteńkim		spokojniuteńką	spokojniuteńkim	spokojniuteńkimi
miejscownik	spokojniuteńkim		spokojniuteńkiej	spokojniuteńkim	spokojniuteńkich
wołacz	spokojniuteńki		spokojniuteńka	spokojniuteńkie	spokojniuteńcy	spokojniuteńkie

przykłady:

(1.1) Na pozór był spokojniuteńki, ale w nim wrzało. Zapukał raz — nic. Drugi — cicho, za trzecim panna Filipina — Kto tam?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko

partyk. spoko, spoczko

ims. uspokojony, uspokajający

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. spokojny + -uteńki

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spokojny

źródła: