spejl

spejl (język duński)

et spejl (1.1)

en hjort og dens spejl (1.2)

en and med blå spejl (1.3)

wymowa:

Dania: [ˈsbαjˀl]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) lustro

(1.2) gw. łow. lustro (jasna plama sierści na zadzie zwierzyny płowej (sarny, jelenia, dzika))

(1.3) gw. łow. lustro, lusterko (błyszcząca kolorowo plama na skrzydłach kaczek)

odmiana:

(1) et spejl, spejlet, spejle, spejlene

przykłady:

(1.1) En lysstråle kastes tilbage fra et spejl i en vinkel, der er lig med den vinkel, den ramte spejlet i. → Wiązka światła odbija się od lustra pod kątem, który jest równy kątowi, pod którym padła na (to) lustro.

(1.1) Det lykkedes for en modig ridder at anbringe et spejl så tæt på basilisken, at den så sit eget spejlbillede. → Udało się pewnemu odważnemu rycerzowi donieść lustro tak blisko bazyliszka, że ten zobaczył własne lustrzane odbicie.

(1.2) Hvis du endelig ser en hjort, vil det tit være bagenden af den – halen og spejlet – som du ser når hjorten flygter. → Jeśli w końcu dojrzysz jelenia, często będzie to jego tył – ogon i lustro – które zobaczysz, gdy jeleń będzie uciekał.

składnia:

kolokacje:

(1.1) spejlbillede

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. spejle, afspejle

rzecz. spejling w, afspejling w

związki frazeologiczne:

etymologia:

dolnoniem. speigel < łac. speculum

uwagi:

źródła: